Aşk, Biten İlişkiler ve Sevgi

İnternette, 'birazcık uzun ama güzel bir yazı' şeklinde paylaşılan 'Aşk Asla Yetmez' başlıklı makaleyi büyük bir ilgiyle okudum. Yazar, makalede bazı genel kabul görmüş düşüncelerden yola çıkarak, evliliklerin uzun ömürlü olmasını sağlamak için kendi çözüm önerilerini sunuyor.

Yazara göre, aşk temelde bir beklentidir; sevdiğimiz kişiden karşılıklı sevgi görme umududur. Bu beklenti karşılanmadığında, ilişkideki aşk sönmeye mahkumdur. Evliliklerde ise ilgi ve aşkın azalması, beraberinde sorunları ve memnuniyetsizlikleri getirerek, çoğu zaman ayrılıkla sonuçlanabilir.

Peki, uzun süreli ve sağlıklı ilişkiler nasıl kurulur ve sürdürülür? Başka bir deyişle, bir ilişkideki aşk ve sevgi nasıl canlı tutulur?

Yazar, düşüncelerini geliştirirken, 'yaratıcı'nın insanları farklı farklı yarattığına vurgu yaparak, geniş kapsamlı 'sevgi' kavramını daha daraltarak 'şefkat' ve 'fedakarlık' kavramlarına odaklanıyor. Ona göre, aşkın yanı sıra bu duyguların da varlığı, ilişkilerin daha uzun süreli olmasını sağlayabiliyor.

Ancak, bence bu noktada şefkat ve fedakarlığın sevginin ayrılmaz bir parçası olduğu gerçeğinin göz ardı edilmemesi gerekiyor.Özellikle kavramların doğru bir şekilde tanımlanması ve sunulan çözümün yetersiz kalmaması önemlidir.

Ben doğanın insanları farklı yarattığını ve şekillendirdiğini düşünürüm. Aşk ve sevgi kavramları, günlük dilde sıklıkla birbirinin yerine kullanılsa da, aralarında farklılıklar bulunmaktadır. Aşk, genellikle tutkulu, yoğun ve kısa süreli bir duygudur. Kişinin dış görünüşüne daha fazla odaklanır. Sevgi ise daha derin, daha kalıcı ve karşılıklı bir bağdır. Kişinin iç dünyasına, değerlerine ve özelliklerine yönelik bir saygı ve takdiri içerir.

Günlük yaşamda, aşk ve sevgi sıklıkla iç içe geçer. Bir insan, bir başkasına hem aşık olabilir hem de onu sevebilir. Aşkla başlayan bir ilişki zamanla sevgiye dönüşebilir. Ancak, aşk ve sevginin bu şekilde bir arada bulunması, sevginin diğer boyutlarını gölgelememelidir.

Sevgi, insanları fedakarlık yapmaya ve şefkat göstermeye iter. Bu durum, sevginin karşılıksız olduğu anlamına gelmez. Aksine, sevgi veren kişi, bu davranışıyla genellikle bir karşılık alır. Örneğin, sokaktaki bir kediye süt veren kişi, kedinin memnuniyetini görerek veya bir iyilik yaptığının bilinciyle mutluluk duyar. Benzer şekilde, bir anne çocuğuna gösterdiği şefkatin karşılığında çocuğunun gülümsemesi veya mutlu olması gibi duygusal bir karşılık bekler.

Sevginin temeli, emek ve çabadır. Bu nedenle, sevgi genellikle karşılık bulur. Ancak, bu karşılık her zaman maddi veya somut olmak zorunda değildir. Bir annenin çocuğuna olan sevgisi gibi, bazı durumlarda sevginin karşılığı, içsel bir tatmin veya huzur duygusu olabilir.

Yazarın sunduğu çözüm, fedakarlık ve şefkat kavramlarına odaklansa da, bu duyguların nasıl sergileneceği konusunda net bir yol göstermiyor. Metinden anlaşılan, fedakarlığın daha çok bir 'kabullenme' durumu olduğu yönünde. Yani, bir kişinin diğerinin eksikliklerini veya olumsuz davranışlarını koşulsuz olarak kabul etmesi gerektiği gibi bir yaklaşım söz konusu.

Oysa sağlıklı bir ilişkide fedakarlık, karşılıklı anlayış, empati ve iletişim gibi diğer unsurlarla birlikte değerlendirilmelidir. Fedakarlık, sadece bir tarafın sürekli olarak fedakarlık yapması anlamına gelmez. İlişkideki her iki taraf da zaman zaman fedakarlıkta bulunabilir ve bu durum, ilişkinin güçlenmesine katkı sağlayabilir.

İlişkilerin sağlıklı bir şekilde devam edebilmesi için birçok faktörün bir araya gelmesi gerekmektedir. Bu faktörler arasında coğrafi mesafe, ekonomik durum, sosyal çevre gibi somut koşullar kadar, bireylerin istekleri, duyguları ve beklentileri gibi subjektif faktörler de önemli bir yer tutar.

Coğrafi mesafe, ekonomik durum gibi faktörler, ilişkinin seyri üzerinde doğrudan etkili olan dışsal koşullardır. Bu koşullar genellikle bireylerin kontrolü dışında gelişir. Örneğin, uzun mesafeli ilişkilerde coğrafi uzaklık, ilişkinin güçlüğünü artırabilir. Ancak, bu durumun üstesinden gelmek için çiftlerin çaba göstermesi ve iletişimi güçlendirmesi mümkündür.

Subjektif faktörler ise, bireylerin ilişki içindeki duygusal ihtiyaçları, beklentileri ve hedefleridir. Güven, saygı, destek gibi duygusal ihtiyaçlar, bir ilişkinin temelini oluşturur. İki kişinin birbirine olan bağlılığı, ortak hedefleri ve geleceğe dair umutları da ilişkinin güçlenmesini sağlar.

Somut koşullar ve subjektif faktörler birbirini etkileyen ve şekillendiren unsurlardır. Örneğin, ekonomik sıkıntılar, bir çiftin birbirine olan bağlılığını güçlendirebileceği gibi, aralarındaki gerilimi de artırabilir. Benzer şekilde, güçlü bir aşk, coğrafi mesafeleri aşabilirken, zamanla değişen koşullar bu aşkı sınayabilir.

Her ilişki benzersizdir ve bireysel farklılıklar bu benzersizliği ortaya çıkarır. Aynı koşullarda yaşayan iki farklı çift, ilişkiyi farklı şekilde deneyimleyebilir. Bu durum, bireylerin kişilik özellikleri, geçmiş deneyimleri ve ilişkiyle ilgili beklentilerinin farklı olmasından kaynaklanır.

Şimdi, bireylerin kendi istek ve niyetleriyle ilişkilerine şekil verme konusuna dönelim. Ortak hedefler belirlemek ve bu hedeflere birlikte ulaşmak, ilişkilerin uzun ömürlü olmasını sağlayan en önemli faktörlerden biridir. İki insanın ortak bir vizyona sahip olması, onları bir araya getirir ve ilişkiye bir anlam ve amaç kazandırır.

Elbette, hayat bazen insanları ortak hedeflere sürükleyebilir. Örneğin, çocuk sahibi olan çiftler, çocuklarının geleceği için birlikte çalışmak zorunda kalabilirler. Ancak, bu durumda bile, ilişkinin sağlıklı bir şekilde devam edebilmesi için tarafların birbirlerine karşı saygı ve anlayış göstermesi önemlidir.

'Birbirinizi olduğu gibi kabul edin' yaklaşımı, bazen ilişkilere zarar verebilir. Özellikle eşitsiz güç dinamiklerinin olduğu durumlarda, bu yaklaşım bir tarafın diğer taraf üzerindeki hakimiyetini meşrulaştırabilir. Sağlıklı bir ilişki, karşılıklı saygı ve eşitlik üzerine kurulmalıdır.

Ortak hedefler belirlemek, ilişkiye bir yön verir ve çiftlerin birlikte büyümesini sağlar. Bu hedefler, kariyer hedefleri, kişisel gelişim, sosyal sorumluluk projeleri veya ortak hobiler gibi farklı alanlarda olabilir. Önemli olan, bu hedeflerin her iki tarafça benimsenmesi ve birlikte çalışılmasıdır.

Bu nedenle, ilişkilerin sağlıklı bir şekilde devam edebilmesi için bireylerin pasif bir tutum sergilemek yerine, ilişkiye aktif olarak katılım göstermesi gerekmektedir. İlişkinin her aşamasında, sevgiyi beslemek ve ilişkiyi güçlendirmek için çaba sarf etmek önemlidir. Yeni başlayan bir ilişkide, sevgiyi geliştirmek ve derinleştirmek için ortak hedefler belirlemek ve bu hedeflere birlikte ulaşmak büyük önem taşır. Uzun süreli ilişkilerde ise, zamanla azalan heyecanı yeniden canlandırmak için sürekli olarak yeni deneyimler yaşamak ve birlikte vakit geçirmek gerekir.

Ortak hedefler, çiftlere bir yön verir ve onları bir araya getirir. Bu hedefler, bir ev almak, seyahat etmek, yeni bir hobi edinmek veya kişisel gelişim için birlikte çalışmak gibi farklı alanlarda olabilir. Önemli olan, bu hedeflerin her iki tarafça benimsenmesi ve birlikte çalışılmasıdır. Hedeflere ulaşma sürecinde yaşanan zorluklar bile ilişkiyi güçlendirebilir.

Sonuç olarak, sağlıklı ve uzun ömürlü bir ilişki, sürekli bir çaba gerektirir. Ortak hedefler belirlemek, birlikte büyümek, değişen koşullara uyum sağlamak ve birbirine destek olmak, ilişkinin temeli olan sevgiyi canlı tutar. Unutmayalım ki, bir ilişki bir yolculuktur ve bu yolculukta birlikte yürümek, ilişkiyi daha anlamlı kılar.

Kısacası, bir ilişkinin canlılığını korumak için sürekli bir çaba göstermek gerekir. İlişkide sorunlar yaşandığında, sadece mevcut durumu kabullenmek yerine, ilişkinin dinamiklerini değiştirmek için aktif adımlar atılmalıdır. Ortak hedefler belirlemek, birlikte büyümek ve değişen koşullara uyum sağlamak, ilişkinin temeli olan sevgiyi canlı tutar.

Sevmek, sadece birbirine bakmak değil, birlikte bir yolculuğa çıkmak demektir. Ortak bir noktaya odaklanmak, birlikte büyümek ve destek olmak, ilişkiyi daha anlamlı hale getirir. Sevginin sürekliliği, bilinçli bir çaba ve karşılıklı saygıya bağlıdır.

İlişkilerde kaçınılmaz olarak engeller ortaya çıkabilir. Bu engellerin üstesinden gelmek için çiftler, açık ve dürüst bir iletişim kurmalı, birbirlerine destek olmalı ve çözüm odaklı bir yaklaşım benimsemelidir. Ayrıca, bireysel olarak da gelişmeye önem vermek, ilişkiye yeni bir soluk getirebilir. Kendini tanıma, kişisel gelişim ve hobilere zaman ayırmak, hem bireysel mutluluğu artırır hem de ilişkiyi güçlendirir.

İlişkiler, tıpkı canlı organizmalar gibi beslenmeye ve bakıma ihtiyaç duyarlar. Bu nedenle, bir ilişkide eşlerin birbirine zaman ayırması, ilgi göstermesi ve birlikte yeni deneyimler yaşamak, ilişkinin canlılığını korumaya yardımcı olacaktır.

Turgay Usanmaz
16 Ocak 2002