Bir kitap: Aşka (V)eda
Pazar günü tatil günüm.
Bugün istirahat edip dinlenmek gerek.
Tüm haftanın yorgunluğunu atmak için.
Bunun içinde iyi bir uyku çekmek gerekli.
Ama nafile.
Erkenden uyanıyorum.
Alıyorum elime Aşka Veda'yı.
Aralıyorum kitabın kapağını.
Güler yüzlü, insanın içini ısıtan bir resim ve kısa özgeçmişi.
Kitabın yazarı... İkinci kitabıymış bu.
İlkini okumak nasip olmadı. Belki ilerde...
Hızla karıştırıyorum sayfalarını uykulu gözlerle.
Kendimi kitaba konsantre etmeye çalışıyorum.
Biraz zor olacak diye düşünüyorum başlarda...
Tanınmamış bir yazar...
Ünlülere göre tabii.
Ve bu onun okuduğum ilk kitabı.
İnsanlar biraz "tutucu" oluyor.
Hep okuduğu güzel kitaplarla karsılaştırıyor, yeni bir kitaba başlayınca.
Bende de bu hakim biraz. Az da olsa...
Ne yapayım, Nazım ustadan aldığım tadı alamıyorum başka şiir kitaplarından.
Bu diğerlerinin kötü olduğundan değil elbette...
Hemen gözüme "Yaşam" adlı şiir takılıyor.
Son satırlarını tekrarlıyorum.
"yaşam, direnmektir zorluklara/zorbalara
kanadın kırılsa da..." diyerek yaşamın anlamını özetliyor.
Yaşamımız da bundan ibaret değil mi?
Her türlü zorluğa göğüs gerip direnerek yaşamaya çalışıyoruz,
dahası yaşamak için direniyoruz.
Böyle anlam kazanmıyor mu yaşam?
Ve;
"hazırlanın o büyük kavgaya
düşersem sen kaldır beni
bir bütündür düşümüz, düşüncemiz
yürüyelim beraber ütopyaya doğru..."
deyip devam ediyor...
"çelişkiler besledi gelişmemizi
biteriz sanmasınlar
vampirler bitiremez bizi"
derken içinde bulunduğumuz süreci özetlemiyor mu?
"unutmadık türkülerimizi unutmayacağız
kimse boşuna "eskidendi o sevdalar" demesin
sevdanın hamurunu
bıkmadan usanmadan yoğuracağız..."
satırlarıyla sevdamızı özetliyor.
Evet; her gün bıkmadan, usanmadan yoğuruyoruz sevdamızın hamurunu
ve yoğurmaya da devam edeceğiz.
Eskimeyen ve sürekli yenilediğimiz sevdamız için.
Bundan kimsenin şüphesi olmasın...
Çünkü;
"bu bizim yaşam tarzımız
aşk için bir değil
binlerce afete katlanırız!"
Katlandık ve de katlanmaya devam edeceğiz.
"çıkınlarını sevgisiyle dolduran
kim aşka veda etmiş ki?"
Bizim çıkınımız sevda ve kavga ateşiyle doludur
ve onun söndürülmesi için okyanusların suyu bile yetmez!...
"bu yüzden seviyle iç içe
her can dost
her kısa ömür
uzun yaşar, erken ölür..."
Ve;
"-neyse ki düşlerimiz var..."
Bunun için erken ölsek de uzun yaşayacağız.
İşte uyumam gereken bir pazar sabahı uykuyla kavgamızda yenik düşüp
ve elime alıp okuduğum bir kitap: Aşka (V)eda.
Pek ismiyle bağdaştıramadan kapağını kapatıyorum.
Gözlerimi kapatıp dalıyorum.
Geçmişime... geleceğime...
İçimi ısıtıyor.
Hep usta şairlerimizin kaleminden okuduk sevda şiirlerimizi...
Onlar kaldı aklımızda ve yüreğimizde....
Onların gölgesinde okudum kitabı.
Ama onların gölgesinde kalmadan bu kitap da ayrı bir sayfa açtı yüreğimde ve beynimde...
Onun için teşekkürler...
Şunu da belirtmem de yarar var.
Ben edebiyatçı ve eleştirmen değilim.
İşin o yanını uzmanlarına bırakıyorum.
Benimki, severek okuduğum bir kitapla ilgili düşüncelerimin aktarımı.
Okurların anlayışına sığınarak tabii...
Ve kitaptan aklımda kalan bir cümle:
"sevmek güzel de, ya ayrılık?"
Yıldız (Parti Bayrağı)
21 Şubat 2005
